Οικία των κλασικών χρόνων αποκαλύφθηκε στη χερσόνησο της Μολυβωτής Ροδόπης

Ύστερα από έξι εβδομάδες εργασιών, ολοκληρώθηκαν στις 24 Ιουλίου η ανασκαφική και η επιφανειακή έρευνα που εκτελέστηκαν στη χερσόνησο της Μολυβωτής νομού Ροδόπης με τη συνεργασία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ροδόπης και της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα. 

Αεροφωτογραφία της οικίας

Τα ερείπια της τειχισμένης πόλης που εντοπίστηκαν στη χερσόνησο της Μολυβωτής, 25 περίπου χιλιόμετρα ΝΔ της Κομοτηνής, συνδέθηκαν ήδη από τη δεκαετία του 1950 από τον καθηγητή Γεώργιο Μπακαλάκη με τη Στρύμη, μια αποικία των Θασίων, την οποία αναφέρει ο Ηρόδοτος όταν περιγράφει την πορεία του Ξέρξη στη θρακική ακτή.

Μοναδικό εύρημα στην Πέλλα.!

ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΣ ΣΙΛΗΝΟΣ

Ενας υπέροχος, μαρμάρινος Σιληνός σε φυσικό μέγεθος, που χρονολογείται στην ελληνιστική εποχή, εύρημα μοναδικό για την Αγορά της Αρχαίας Πέλλας, έφερε στο φως πριν από δύο μέρες η αρχαιολογική σκαπάνη του καθηγητή του Α.Π.Θ., Ιωάννη Ακαμάτη. Το άγαλμα βρέθηκε στη βόρεια στοά της Αγοράς, σε χώρο που, όπως όλα δείχνουν, είχε λατρευτικό χαρακτήρα.

«…εν τούτοισι και ο Σιληνός τοίσι κήποισι ήλω, ως λέγεται υπό Μακεδόνων υπέρ δέ των κήπων όρος κείται Βέρμιον ούνομα, άβατον υπό χειμώνος ενθεύτεν δέ ορμώμενοι, ως ταύτην έσχον, κατεστρέφοντο και την άλλην Μακεδονίην»

Το απόσπασμα από το 8ο βιβλίο των Ιστοριών του Ηροδότου, περιγράφει το αδιάβατο, τον χειμώνα, Βέρμιο, πάνω από τους κήπους του Φρύγα βασιλιά Μίδα, όπου πιάστηκε με παγίδα ο Σειληνός, θεότητα του κρασιού, που θεωρείται μάλιστα ότι ανέθρεψε τον Διόνυσο.

«Η συγκεκριμένη θέση συνεχώς μας εκπλήσσει ευχάριστα και έχει πολλά ακόμη μυστικά να μας αποκαλύψει», λέει ο διευθυντής της πανεπιστημιακή ανασκαφής στην Αγορά Πέλλας, Ι. Ακαμάτης, και προσθέτει: «η σκαπάνη έφερε στο φως ένα εύρημα μοναδικό για την περιοχή. Απεικονίζεται όρθια ανδρική γενειοφόρος μορφή. Φορά δορά (δέρμα ζώου) και φέρει ενδρομίδες (αρχαία υποδήματα σαν μπότες), ενώ διατηρούνται σποραδικά υπολείμματα χρωμάτων».

Ο Διόνυσος

Με βάση τα χαρακτηριστικά του προσώπου που είναι ευδιάκριτα, οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι η μορφή ανήκει στον κόσμο του Διόνυσου και πρόκειται πιθανόν για Σιληνό. Οι Σιληνοί, μαζί με τους Σάτυρους και τις Μαινάδες ακολουθούσαν ως πολύβουο πλήθος τον θεό της χαράς και του κεφιού, τον Διόνυσο. Οι Μαινάδες ήταν γυναίκες που χόρευαν έξαλλα γύρω από τον θεό, ενώ Σάτυροι και Σιληνοί ήταν παράξενα όντα, άνθρωποι και ζώα μαζί, πιστοί ακόλουθοί του, που τον συνόδευαν στα μεγάλα ταξίδια. Οι Σάτυροι ήταν νεαροί και οι Σιληνοί μεσήλικες. Το άγαλμα

Η διαμάχη για τον τάφο του Φιλίππου φέρνει αποκαλύψεις..!

Η χρυσή λάρνακα του Φιλίππου Β΄. 

Ο κ. Ξηροτύρης δηλώνει ότι θα ζητήσει την απόσυρση της μελέτης όπου διατυπώνεται η άποψη ότι τα κατάλοιπα ανδρικού σκελετού που βρέθηκαν στον τάφο Ι ταυτίζονται με τον Φίλιππο Β΄.
Νέα τροπή, άκρως αποκαλυπτική, με διαστάσεις που άπτονται Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης παίρνει η πρόσφατη διαμάχη γύρω από το σκελετικό υλικό των Αιγών.

ΔΕΣ ΕΔΩ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ 

Μια εξαιρετική αρχαιολογική αποκάλυψη έρχεται στο προσκήνιο και φαίνεται πως αλλάζει τα δεδομένα για τους τάφους της Βεργίνας.

«Το συνοστεωμένο μηριαίο με κνήμη, το οποίο με πρόσφατη μελέτη αποδίδεται στον Φίλιππο Β΄, όχι μόνο δεν προέρχεται από τον τάφο Ι της Βεργίνας αλλά από ανασκαφή άλλης αρχαιολογικής θέσης της χώρας». Την αποκάλυψη έκανε στην «Κ» ο πρώην διευθυντής του εργαστηρίου ανθρωπολογίας του Δημοκρίτειου πανεπιστημίου κ. Νικόλαος Ξηροτύρης, όταν με έκπληξη διαπίστωσε τη δημοσίευση οστεολογικού υλικού για το οποίο, όπως λέει, του έχουν παραχωρηθεί τα δικαιώματα πρώτης δημοσίευσης από τον αείμνηστο καθηγητή Μ. Ανδρόνικο.

Δηλώνει μάλιστα ότι θα ζητήσει την

Αγρότες της Μακεδονίας πριν από 5.500 χρόνια είχαν Δυσανεξία στη λακτόζη

Δυσανεξία στη λακτόζη είχαν οι κάτοικοι οικισμού της Εποχής του Χαλκού (2500 π.Χ.-1850 π.Χ.) στη θέση Ξεροπήγαδο στην Κοιλάδα Κοζάνης και ως εκ τούτου δεν μπορούσαν να πέψουν το γάλα.

Πήλινο ειδώλιο από τη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης 

  

Επιπλέον είχαν καστανά μάτια και σκουρόχρωμη επιδερμίδα. Τα νέα δεδομένα έφερε στο φως η ανάλυση του DNA από σκελετικά κατάλοιπα που βρέθηκαν στο νεκροταφείο της Εποχής του Χαλκού, ένα από τα ελάχιστα αυτής της περιόδους που ερευνήθηκαν συστηματικά στον χώρο της Μακεδονίας.

Το αρχαίο DNA ανοίγει ένα νέο παράθυρο στην αρχαιολογική έρευνα και η ανάλυσή του δίνει πολύτιμα στοιχεία, όπως αυτά για το νεκροταφείο στο Ξεροπήγαδο που εκτείνονταν σε 1.500 τ.μ., διατήρησε 214 τάφους και «φιλοξένησε» 22 νεκρούς. Περισσότερα θα γίνουν γνωστά στη διάρκεια ημερίδας που οργανώνεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, την ερχόμενη Πέμπτη (30/7), στο πλαίσιο της έκθεσης με τίτλο «Αρχαίο DNA. Παράθυρο στο παρελθόν και στο μέλλον», η οποία θα διαρκέσει έως τον Μάιο του 2016.

Τα δεδομένα

Διακεκριμένοι παλαιογενετιστές απ' όλο τον κόσμο θα δώσουν στοιχεία και λεπτομέρειες για τη συλλογή των δεδομένων και τις απαντήσεις που δίνει το DNA σε μια σειρά ζητήματα.

Πήλινο γυναικείο ειδώλιο από την Ποντοκώμη Κοζάνης και κάτω φιάλη από τα Παλιάμπελα Πιερίας (και τα δύο αντικείμενα χρονολογούνται στη Μέση Νεολιθική Περίοδο)

«Η ανάλυση του αρχαίου DNΑ μας δίνει

Νέο τεράστιο ελληνικό ψηφιδωτό του 5ου αιώνα ανακαλύφθηκε στα Άδανα

Ελληνικό ψηφιδωτό πάτωμα βυζαντινής εποχής διαστάσεων 120 τετραγωνικών μέτρων ανακαλύφθηκε σε αρχαιολογικό χώρο στην επαρχία των Αδάνων στη νότια Μικρά Ασία.

Το ψηφιδωτό χρονολογείται στο 5ο με 6ο αιώνα και περιέχει στίχους του Ευαγγελίου στην ελληνική γλώσσα, παραστάσεις διαφόρων ζώων που βιώνουν ειρηνικά μαζί.
Συγκεκριμένα το ψηφιδωτό

Νέα αρχαιολογικά ευρήματα στο ναυάγιο του «Μέντορα» στα Κύθηρα

Πέραν των γνωστών γλυπτών που μετέφερε ο «Μέντωρ», υπήρχαν και άλλες αρχαιότητες που ίσως να είχαν περισυλλεγεί από την ομάδα που δραστηριοποιούνταν γύρω από τον λόρδο Έλγιν. Αυτό δείχνουν τα νέα ευρήματα της φετινής υποβρύχιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο ναυάγιο του «Μέντορα» στα Κύθηρα.

Ενας από τους κερκυραϊκούς εμπορικούς αμφορείς που χρονολογείται από το πρώτο μισό του 3ου αι. π.Χ. και χρησιμοποιήθηκε στη μελέτη

Η έρευνα διάρκεσε από τις 26 Ιουνίου έως τις 12 Ιουλίου. Η ανασκαφή επικεντρώθηκε στο δυτικό όριο του σωζόμενου τμήματος του σκαριού του πλοίου και στην περιοχή όπου το 2013 είχαν εντοπισθεί τα δύο θραύσματα

Ανακαλύφθηκαν υποθαλάσσιες λίμνες ανθρακούχου νερού κάτω από την Καλντέρα της Σαντορίνης

Τοπογραφικός ανάγλυφος χάρτης της βόρειας Θήρας (Σαντορίνης) και του ηφαιστειακού τομέα.

Εντυπωσιακές υποθαλάσσιες λίμνες ανθρακούχου νερού ανακάλυψαν επιστήμονες κάτω από το ηφαίστειο της Σαντορίνης στο πλαίσιο ερευνών που ξεκίνησαν το 2011 μετά την πρόσκαιρη συσσώρευση μάγματος. «Οι επονομαζόμενες «Λίμνες της Καλλίστης» είναι οι πρώτες υποθαλάσσιες λίμνες του είδους τους», αναφέρει η διεθνής ερευνητική ομάδα στην επιθεώρηση Nature Scientific Reports.

Οι υποθαλάσσιες λίμνες είναι στρώματα πυκνού νερού που βυθίζονται στον πυθμένα της θάλασσας δίχως να αναμειγνύονται με το θαλασσινό νερό. Μέχρι σήμερα, όμως, όλες οι γνωστές υποθαλάσσιες λίμνες αποτελούνταν από νερό που εμπλουτίζεται με μεγάλες ποσότητες αλατιού, οπότε γίνεται πιο πυκνό από το νερό στο γύρω περιβάλλον.
Αντιθέτως, οι Λίμνες της Καλλίστης στη Σαντορίνη σχηματίζονται λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε διοξείδιο του άνθρακα, εξηγεί ο Ριτς Καμίλι, ερευνητής του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Γουντς Χολ της Μασσαχουσσέτης.

Η ανακάλυψη των λιμνών

Οι λίμνες ανακαλύφθηκαν σε βάθος 250 μέτρων από

Βόλτα με αμαξάκι στην Βουλιαγμένη πήγαιναν οι Έλληνες από την αρχαιότητα .Βρέθηκε ο δρόμος ..!

Τμήμα αρχαίας αμαξιτής οδού μήκους 300μ. έφερε στο φως αρχαιολογική έρευνα, που διενήργησε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής Πειραιώς και Νήσων στην παραλία του Μεγάλου Καβουρίου, Βουλιαγμένης. 

Αναλυτικότερα, ήρθε στο φως τμήμα αρχαίας αμαξιτής οδού στην έκταση που απλώνεται ανάμεσα στη σημερινή οδό Καβουρίου και τον σύγχρονο παραλιακό πεζόδρομο. Από τη μελέτη της πορείας της οδού συμπεραίνεται ότι η τελευταία συνέδεε τον αρχαίο δήμο των Αιξωνιδών Αλών με το παραλιακό μέτωπο τη περιοχής, όπου ήταν οργανωμένη λιμενική εγκατάσταση. Το σωζόμενο τμήμα οδοποιίας κατασκευάστηκε στο μεγαλύτερο μέρος του σε μία ομαλή λοφοπλαγιά, με άξονα διεύθυνσης Α-Δ. Στο παράκτιο μέτωπο ο αρχαίος δρόμος ακολουθούσε άλλη κατεύθυνση και στρεφόταν προς Ν, με σημείο κατάληξης τη σημερινή ακτογραμμή. 

Η οδός ορίζεται από δύο αναλημματικούς τοίχους που περικλείουν και συγκρατούν το κατάστρωμα. Το πάχος των αναλημμάτων της οδού είναι περίπου 60-65 εκ. και το ύψος τους κυμαίνεται από 15 εκ. έως 65 εκ. Το πλάτος της οδού δεν είναι

Το Λούβρο έρχεται στη Ρόδο

Πλακίδιο που αναπαριστά λιοντάρι να επιτίθεται σε αετό (650 -600 π.Χ.), κράμα χρυσού και αργυρού. Αποτελούσε στοιχείο περιδέραιου ή ήταν επιρραμμένο σε ένδυμα. Βρέθηκε στις ανασκαφές του 19ου αι. σε τάφο της Καμίρου (Μουσείο Λούβρου)

Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της Ρόδου θα θαυμάσουν επί τέσσερις μήνες μέρος της περιοδικής έκθεσης «Ρόδος, ένα ελληνικό νησί στις πύλες της Ανατολής 15ος-5ος αι. π.Χ.», που φιλοξενήθηκε στο Λούβρο (12 Νοεμβρίου-9 Φεβρουαρίου 2015). Εγκαινιάζεται αύριο στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ρόδου, εμπλουτισμένη από εκθέματα των συλλογών του.

Στόχος, να αναδειχθεί η σημασία της Ρόδου ως πύλης προς την Ανατολή μέσα από σπάνια έργα τέχνης προερχόμενα από διαφορετικές φάσεις (από την Εποχή του Χαλκού μέχρι την Αρχαϊκή περίοδο).

Τα ευρήματα προέρχονται από ανασκαφές οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στη Ρόδο από τον 19ο αι. έως σήμερα. Ωστόσο, τα ευρήματα απομακρύνθηκαν κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και ανήκουν σε συλλογές μεγάλων ξένων μουσείων.

Αμφίπολη: Συντονισμένες ενέργειες για την προστασία του σπουδαιου μνημείου

Σύσκεψη υπηρεσιακών παραγόντων με αντικείμενο την προστασία και ανάδειξη του μνημείου Καστά στην Αμφίπολη πραγματοποιήθηκε χθες στο υπουργείο Πολιτισμού στο πλαίσιο της διεπιστημονικής συνεργασίας που έχει αναπτυχθεί υπό τον συντονισμό της αν. γενικής γραμματέως κας Μαρίας Ανδρεαδάκη - Βλαζάκη. 

Μετά την καταγραφή των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το μνημείο από την ανασκαφή του έως σήμερα, οι υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού προχωρούν σε συντονισμένες ενέργειες βάσει συγκεκριμένου προγραμματισμού σύμφωνα με τις αρχές και την δεοντολογία που διέπουν τις επεμβάσεις των μνημείων.

Μετά από σειρά αυτοψιών

Βρέθηκε άγαλμα αθλητή στην αρχαία ελληνική Μύλασα Μ.Ασίας

 Άγαλμα ενός Έλληνα  αθλητή ,αντίγραφο πιθανά της ρωμαϊκής περιόδου, βρέθηκε στην αρχαία ελληνική  Μύλασα  στην Καρία της Μικράς Ασίας ,όπως και αποσπασματικά το  χέρι που κρατά μια μπάλα έχουν βρεθεί κατά τη διάρκεια  ανασκαφή  της περιοχής Μύλασα (Milas)

Η πόλη Εύρομος στην Μύλασα 

Ιστορικά ευρήματα ανακαλύφθηκαν πέρυσι σε ένα αρχαιολογικό χώρο. Στη συνέχεια σωστικές ανασκαφές ξεκίνησαν από το Μουσείο της Μύλασας (σημ.Milas) αποκάλυψε γλυπτά σε ένα υπόγειο.
Στο στυλ ανάγει σε αυτό του διάσημου Έλληνα γλύπτη Λύσιππου  και από  το 1,43 ύψους μαρμάρινο γλυπτό έλειπε ένα κεφάλι, το δεξί πόδι και τα χέρια. Εκτιμάται ότι αυτό κατασκευάστηκε στο τέλος του 4ου π.Χ. αιώνα ή στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ.

Μαρμάρινο αγαλματίδιο δελφινιού 2000 ετών βρέθηκε στην Γάζα

Το τελευταίο μέρος που περίμενε κάποιος  να βρεθεί άγαλμα ενός δελφινιού με ένα ψάρι ανάμεσα στα σαγόνια του είναι να βρίσκεται σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από τα παράλια της Μεσογείου.

Λαξευμένο σε μάρμαρο, το  αγαλματίδιο ηλικίας 2000 ετών βρέθηκε κατά τη διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών κοντά στην περιοχή των Kibbutz Magen, στα σύνορα με τη Λωρίδα της Γάζας, τον περασμένο Μάρτιο. Η ανακάλυψη του αγάλματος  ανακοινώθηκε αυτή την εβδομάδα από την Ισραηλινή Αρχή Αρχαιοτήτων και βρέθηκε στην περιοχή  του αρχαιολογικού χώρου στο βόρειο Negev, που χρονολογείται στην ύστερη βυζαντινή και στις αρχές της ισλαμικής περιόδου .


Ο Alexander Fraiberg, επικεφαλής αρχαιολόγος της ανασκαφικής ομάδας πιστεύει ότι το γλυπτό χρονολογείται στη Ρωμαϊκή περίοδο, παρόλο που ήταν ενσωματωμένο σε μεταγενέστερο, βυζαντινής περιόδου, πλακόστρωτο δάπεδο μαζί με άλλα θραύσματα. «Είναι ενδιαφέρον, επειδή το αγαλματίδιο ήταν ξαπλωμένο μπρούμυτα, οπότε ήταν αδύνατο να το δει κάποιος», είπε. Με ύψος 40 εκατοστά