ΠΕΡΙ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ ΔΙΔΑΧΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ

 ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ  ΠΕΙ 99 ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΨΕΜΑ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΜΩΣ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΗΚΑΝ  ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΨΑΝ 

ΚΑΤ'ΑΡΧΑΣ ΓΝΩΡΊΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΕΡΙ «ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ » ΚΟΣΜΟΥ  ΟΠΩΣ ΒΕΡΕΜΗΣ ΡΕΠΟΥΣΗ  Ή ΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ  ΟΠΟΥ ΕΒΓΑΛΕ ΤΟ «ΕΘΝΙΚΗΣ» ΠΑΙΔΕΙΑΣ ,ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝ ΑΥΤΟ-ΠΟΙΟΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΘΡΑΚΗ ΤΟΥΣ ΠΟΜΑΚΟΥΣ  -ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ ΕΚΕΙ -ΠΕΡΙ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΛΑΟΥ - ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ  ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ ΤΟΥ ΑΡΧΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΩΝ ΠΕΤΡΑΛΩΝΩΝ  ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ  ΑΡΗ ΠΟΥΛΙΑΝΟΥ - ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΦΑΝΩΝ  ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ - ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΙΝΑΚΙΔΑΣ ΤΟΥ ΔΙΣΠΗΛΙΟΥ  - ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ  ΑΝΑΚΤΑ «ΑΓΑΜΕΜΝΩΝΟΣ» ΣΤΙΣ ΜΥΚΗΝΕΣ -ΠΕΡΙ ΤΙΣ ΔΙΑΛΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗΣ ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ )ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΗΣ  ΩΣ ΙΣΤΑΜΕΝΗ  -ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΛΗΣ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΩΝ 3 ΒΑΘΜΙΔΩΝ- ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΩΝ ΑΛΛΩΝ ΣΗΜΙΤΙΚΩΝ ΦΟΙΝΙΚΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΘΕΩΡΕΙΩΝ  .ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΜΙΑ ΠΛΕΙΑΔΑ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΑΝΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ..ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΑ....

ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΩΝ ΑΡΘΡΟ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΙΔΑΧΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ  ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΕ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΙΣΤΟΤΟΠΟ…..      ΕΔΩ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΟΔΟΤΟΣ ....

... Τι λέει τώρα ο Σερ και Ακαδημαϊκός; Τα εξής ωραία: Πάντα ήταν φίλος των Ρώσων, είχε δεχτεί επιθέσεις γι’αυτό, είχε... θυμώσει μαζί του το ΕΛΙΑΜΕΠ, αλλά τώρα έπεισε το ΕΛΙΑΜΕΠ ότι οι Ρώσοι πρέπει να κατεβούν στην Ελλάδα, οπότε δικαιώθηκε και αυτός και ο καθηγητής Θεόδωρος Καριώτης (άλλος ομογενής, στις ΗΠΑ αυτός) που συμμερίζεται τις απόψεις του.

Είδατε ποτέ εσείς το ΕΛΙΑΜΕΠ να κοντράρεται με τον Σερ Βασίλειο; Εγώ που διαβάζω σχεδόν όλες τις εφημερίδες δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο. (Εάν εσείς έχετε αντίθετη γνώμη, παρακαλώ πληροφορήστε με). Πράγματι όμως το ΕΛΙΑΜΕΠ, το κατεξοχήν όργανο της αγγλοαμερικανικής πολιτικής στην Ελλάδα, πάει τώρα να το παίξει ρωσόφιλο... αυτό δηλαδή

ΠΕΡΙ ΔΙΔΑΧΗΣ

Σχέδια δειγματικής-ενδεικτικής διδασκαλίας και αξιολόγησης ενοτήτων στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γυμνασίου-Λυκείου και στην Ιστορία της Β΄Γυμνασίου-Λυκείου:

Α) Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας :

«Η αρπαγή της γυναίκας του Διγενή»

• Να γίνει αναφορά στα ακριτικά τραγούδια και στο χαρακτήρα τους (να αξιοποιηθούν τα σχετικά στοιχεία της εισαγωγής).
• Ενδιαφέρουσα θα ήταν η σύγκριση της (χιακής) παραλλαγής του σχολικού εγχειριδίου με το τραγούδι «Η αρπαγή της γυναίκας του ακρίτη» (βλ. Ν.Γ.Πολίτης, Δημοτικά τραγούδια, Διόνυσος, 1974, επανέκδ., σ.98-100).
• Να αναζητηθούν  τα στοιχεία που συνθέτουν τον επικό χαρακτήρα του τραγουδιού.
• Η βίαιη διαταραχή της ήρεμης αγροτικής εργασίας του Διγενή επιτρέπει επέκταση σχολίων γύρω από τη δύσκολη και ταραχώδη ζωή των ακριτών. Στο πλαίσιο της διαθεσιμότητας μπορεί να τονιστεί η σχέση του τραγουδιού με την ιστορία.
• Να επισημανθούν οι κοινοί τόποι με τα άλλα είδη δημοτικών τραγουδιών, κυρίως των αφηγηματικών (παραλογές).
• Καλό είναι

«Ο πόλεμος και η ειρήνη ως αναγκαιότητες στην ανθρώπινη κοινωνία»

της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

 Με τα σημερινά κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα δεν δικαιολογείται η φράση “Αν θέλεις ειρήνη, ετοίμασε πόλεμο”». Σήμερα που οι οικονομικές εξελίξεις στον πλανήτη μας έχουν φτάσει στο αποκορύφωμά τους, σχεδόν όλα τα κράτη της γης προβάλλονται ως θιασώτες του συνθήματος «si vis pacem para bellum», κάτω βέβαια υπό την επίνευση και επήρεια «ξένων προστατών» και μεγάλων οικονομικών υπερδυνάμεων. Και όταν λέμε ότι τα κράτη προωθούν το κήρυγμα αυτό εννοούμε βέβαια τους ηγεμόνες των κρατών αυτών, τους φορείς των σπουδαιότερων δημοσίων αρμοδιοτήτων που δεν είναι απαραίτητο να έχουν αναδειχτεί μέσα από τη βούληση του πλήθους, μέσα από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού τους. Κατά φυσική συνέπεια στις περιπτώσεις αυτές, ενέργειές τους που προωθούν τον πόλεμο με το πρόσχημα ότι μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο προασπίζουν την ειρήνη δεν είναι αποδεκτές και ούτε αντιπροσωπεύουν τις αντιλήψεις του λαού τους. Γιατί ο λαός είναι αυτός που δεινοπαθεί και βασανίζεται από έναν ολέθριο πολεμικό σπαραγμό κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας σύρραξης και μόνον αυτός είναι σε θέση να κρίνει αν η προπαρασκευή για πόλεμο διατηρεί και προφυλάσσει την ειρήνη. Και εκτός αυτού

«Ο Σωκράτης ως μία από τις κεντρικές φυσιογνωμίες της ιστορίας της σκέψης»

Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας από το Α.Π.Θ.)

 Δ/ντρια 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

ailiadi@sch.gr
http://users.sch.gr/ailiadi
http://blogs.sch.gr/ailiadi
http://www.matia.gr

ὁ δὲ ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ
Η ζωή που δεν εξετάζεται δεν αρμόζει σε άνθρωπο

—Απολογία Σωκράτους

Ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους της αρχαίας Ελλάδας (Αθήνα 470 ή 469 - 399 π.Χ.). Γιος ενός γλύπτη και μίας μαίας, ο Σωκράτης πρέπει να είχε κάποια οικονομική άνεση, όπως αποδεικνύει το γεγονός ότι πέρασε όλη τη ζωή αδιαφορώντας για τα οικονομικά ζητήματα (από εδώ πηγάζουν και όλα τα ανέκδοτα για τους καβγάδες με τη γυναίκα του Ξανθίππη) και το ότι πολέμησε γενναία ως οπλίτης (είχε επομένως τα μέσα να προμηθευτεί το δαπανηρό οπλισμό που χρησιμοποιούσαν οι πολεμιστές αυτοί) στις μάχες της Ποτίδαιας το 429, της Δήλου το 424 και της Αμφίπολης το 422, στην πρώτη φάση του Πελοποννησιακού πολέμου. Αυτές ήταν, όπως φαίνεται, οι μόνες φορές που ο Σωκράτης απομακρύνθηκε από την πόλη του και πέρασε την υπόλοιπη ζωή του προσπαθώντας να ασκήσει πάνω στους συμπολίτες του την τέχνη εκείνη της «μαιευτικής», που η μητέρα του ασκούσε στις γυναίκες. Η δραστηριότητα αυτή τον απορρόφησε τελείως και δε θέλησε ποτέ, από προσωπικές πολιτικές πεποιθήσεις, να συμμετάσχει στην πολιτική ζωή της εποχής του (ο Σωκράτης δικαιολογούνταν με τον ισχυρισμό ότι του το απαγόρευε το «δαιμόνιόν» του, ειρωνική, κατά ένα μέρος, και σοβαρή, κατά ένα άλλο, προσωποποίηση της συνείδησής του) μόνο δύο φορές βρέθηκε στην ανάγκη να αναλάβει δημόσια καθήκοντα: μία φορά, επί δημοκρατικού καθεστώτος, όταν, ως επιστάτης των πρυτάνεων, αντιτάχθηκε στη συνοπτική καταδίκη των στρατηγών, που νίκησαν στις Αρχινούσες (406 π.Χ.), οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί ότι δεν έσωσαν τους ναυαγούς. Τη δεύτερη φορά, την εποχή των Τριάκοντα Τυράννων, όταν αρνήθηκε να γίνει συνένοχος στην πολιτική δολοφονία κάποιου Λέοντα από τη Σαλαμίνα. Και στις δύο περιπτώσεις ο Σωκράτης διέτρεξε μεγάλο κίνδυνο και

Π Ε Ρ Ι Τ Ο Υ Θ Ε Ο Υ

ΑΝΤΙΔΟΓΜΑΤΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ 

Η Κόμη της Βερενίκης.Το βιβλίο αυτό, έγραφε το 1990 ο Καθηγητής κύρ. Γιώργος Γραμματικάκης, αφορά σε ένα πείραμα που έγινε πριν από 15 δισεκατομμύρια χρόνια. Ο επιστήμονας που το σχεδίασε δεν είναι πια τριγύρω για να μας εξηγήσει τι ακριβώς έκανε και τι σκοπό εξυπηρετούσε. Ήταν δε τέτοιες οι συνθήκες και η θερμοκρασία του πειράματος, που καθιστούν ανέφικτη την επανάληψή του στα Γήινα εργαστήρια. Το πείραμα αυτό ήταν η δημιουργία του ίδιου του Σύμπαντος.

Έγραφε από τότε ο Δάσκαλος Γραμματικάκης.
 Ήταν το 2009 όταν σε μια διάλεξη στο κέντρο ΓΑΙΑ στη Κηφισιά, έθεσα το εξής ερώτημα στον κύρ. Γραμματικάκη. "Δάσκαλε, μπορεί η Σκέψη και η Βούληση ως Αρχή του Σύμπαντος να συμβάλει στην εύρεση της Ενιαίας Θεωρίας;"
Ο Δάσκαλος απάντησε ότι δεν πιστεύει πως θα βρεθεί απάντηση στο ερώτημα, λησμονώντας, ότι ο φανταστικός επιστήμονάς του, ως ιδιότητα Σκέψη-Βούληση και όχι ως φυσική παρουσία, υπάρχει στο Διηνεκές του Σύμπαντος και ότι είναι η πρώτη αιτία του. Θυμάμαι μόνον ότι το ερώτημα προκάλεσε αίσθηση εκείνη τη βραδιά,  αλλά δεν είχε συνέχεια.
Τις μέρες αυτές για διαφορετικούς λόγους