ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Σκοπός του γάμου ήταν η απόκτηση παιδιών. Η επίσημη φράση που έλεγε ο μελλόνυμφος στην εγγύηση ήταν : ¨έπ΄αρότω παίδων άγομαι γαμετήν”, δηλαδή παντρεύομαι για να αποκτήσω παιδιά.

 Τα αρσενικά παιδιά αποτελούσαν τιμητικό και λαμπρό απόκτημα, γιατί ο γιος συνέχιζε την οικιακή λατρεία και την επιμέλεια των ψυχών των προγόνων.

Από την ομηρική ήδη εποχή πλήθος ιεροτελεστίες συνόδευαν και ακολουθούσαν τον ερχομό του νέου ανθρώπου στον κόσμο και την ένταξή του στην κοινωνική ομάδα. 

Σεβάσμιες θεές βοηθούσαν την μητέρα στον τοκετό, απαράλλακτα όπως

Το ομφάλιο πεδίο της Κνωσσού ως παγκόσμιο γεωδαιτικό κέντρο

ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ Ο ΠΗΛΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ...!

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΝΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ ΕΔΕΙΞΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ 

«Είναι απόλυτα εφικτό και πολύ πιθανό ότι τα γλυπτά του Πρώτου Αυτοκράτορα να είναι το αποτέλεσμα της έγκαιρης επικοινωνίας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κίνα», γράφει ο Lukas Nickel, καθηγητή του πανεπιστημίου του Λονδίνου στην πιο πρόσφατη έκδοση του περιοδικού Bulletin of the School of Oriental and African Studies.

Σύμφωνα λοιπόν με νέα έρευνα οι πήλινοι πολεμιστές, μαζί με άλλα γλυπτά φυσικού μεγέθους, που κατασκευάστηκαν προς τιμήν του πρώτου αυτοκράτορα της Κίνας, είναι εμπνευσμένα από την αρχαία ελληνική τέχνη.
Περίπου 8.000 πολεμιστές από τερακότα, αγάλματα φυσικού μεγέθους που απεικονίζουν στρατιώτες , ιππείς, τοξότες, ηνιόχους και στρατηγούς, θάφτηκαν σε τρεις τεράστιους λάκκους σε απόσταση μικρότερη του ενός χιλιομέτρου, βορειοανατολικά από το μαυσωλείο του Qin Shi Huangdi , του πρώτου αυτοκράτορα της Κίνας. Ο αυτοκράτορας ένωσε τη χώρα μέσω της κατάκτησης περιοχών πριν από 2.200 χρόνια περίπου. Λάκκοι που περιέχουν

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΜΙΝΩΙΤΩΝ ΜΥΚΗΝΑΙΩΝ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

ΖΑΚΡΟΣ

«Ήταν καλοκαίρι του 1963, όταν ο αείμνηστος καθηγητής Γιάννης Σακελλαράκης, νεαρός επιμελητής αρχαιοτήτων ακόμα, έψαυσε κρητικές ελιές του 16ου αιώνα π. Χ., στην ανασκαφή του Νικολάου Πλάτωνα, στη Ζάκρο.
Έσκαβαν τότε ένα μικρό δωμάτιο του μινωικού ανακτόρου και χρειάστηκε να συνδράμει, εξαιτίας των δύσκολων συνθηκών, αφού από το εσωτερικό του δωματίου ανάβλυζε συνέχεια, σκοτεινό καστανό νερό. Μέχρι τη μέση στη λάσπη, αναμόχλευε τον βυθό και έπιανε ό, τι τύχαινε, δηλαδή κομμάτια από αγγεία ή κανένα κόκκαλο.
Κάποια στιγμή, ψάχνοντας, ένιωσε με την αφή κάτι το διαφορετικό: κάποιες στρογγυλές, μικρές μπαλίτσες» υπογράμμισε σε ομιλία της για την αρχαία κρητική διατροφή η αρχαιολόγος Ειρήνη Γαβριλάκη υπεύθυνη του τμήματος μουσείων εκθέσεων και εκπαιδευτικών προγραμμάτων ΚΕ’ Εφορείας Προϊόστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων του Αρχαιολογικού Μουσείου Κρήτης
Στην συνέχεια διευκρίνισε «Για το περιστατικό γράφει ο ίδιος, σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε 42 χρόνια αργότερα.
… Σαν από ένστικτο, πολλαπλασίασα την προσοχή μου, βούτηξα όσο μπορούσα περισσότερο στην ιλύ για να έχω τη μεγαλύτερη δυνατή ευκινησία και με τα δυο μου χέρια εντόπισα