Τα Ίσθμια

ΕΥΡΗΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΤΗΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΩΝ ΙΣΘΜΙΩΝ 

  Τα Ίσθμια ήταν μια από τις σπουδαιότερες αθλητικές συναντήσεις στην αρχαία Ελλάδα. Διεξάγονταν κάθε τρία χρόνια στον Ισθμό της Κορίνθου την εποχή της άνοιξης και ήταν αφιερωμένες στον Ποσειδώνα. Ο μύθος έλεγε ότι ο Ποσειδώνας βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Ήλιο για το ποιος θα έχει την κυριαρχία στην ευρύτερη περιοχή. Στην Αθήνα και στο
Άργος ο Ποσειδώνας είχε αποτύχει αλλά στην Κόρινθο κατάφερε να επικρατήσει και οι Κορίνθιοι τον τιμούσαν ιδιαίτερα.

Άγαλμα του Ποσειδώνα, προς τιμήν του οποίου τελούνταν τα Ίσθμια. Ελληνιστική εποχή.Δήλος, Αρχαιολογικό Μουσείο Α 4120. ΚΑ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ

Δίπλα στο μεγάλο στάδιο κοντά στον Ισθμό, οι Κορίνθιοι είχαν χτίσει και είχαν αφιερώσει στον Ποσειδώνα έναν λαμπρό, κατασκευασμένο από λευκή πέτρα ναό,σε σχήμα περιπτέρου, με κολώνες γύρω γύρω. Το μήκος του έφθανε τα 55,70 μέτρα και το πλάτος του τα 25,4. Στους αγώνες έπαιρναν μέρος Έλληνες από όλη την Ελλάδα και τις αποικίες, εκτός από τους κατοίκους της Ηλείας με τους οποίους οι Κορίνθιοι είχαν διαφορές και αντιπάθειες.

Ο ΧΩΡΟΣ ΤΩΝ ΚΤΗΡΙΩΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΗ ΦΩΤ.

Εκτός από τα καθαρά αθλητικά και ιππικά αγωνίσματα, διεξάγονταν επίσης και αγώνες ποίησης και μουσικής στους οποίους έπαιρναν μέρος και γυναίκες. Οι νικητές των αγώνων στεφανώνονταν με κλαδιά πεύκου ή φύλλα σέλινου. Ο Σόλων είχε θεσπίσει ένα νόμο σύμφωνα με τον οποίο κάθε Αθηναίος νικητής στα Ίσθμια βραβευόταν με 100 δραχμές, ποσό μεγάλο για εκείνη την εποχή. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι τα Ίσθμια καθιερώθηκαν από τον Σίσυφο, το βασιλιά της Κορίνθου για να τιμήσει τον ανιψιό του το Μελικέρτη.

Ο ΧΩΡΟΣ ΜΕ ΑΝΑΣΚΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Σύμφωνα με το μύθο, ο Σίσυφος, ένας από τους πιο έξυπνους Έλληνες, είχε έναν αδελφό, τον Αθάμαντα, ο οποίος ήταν βασιλιάς στον Ορχομενό της Βοιωτίας. Γυναίκα του Αθάμαντα ήταν η Νεφέλη με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, τον Φροίξο και την Έλλη. Όταν η Νεφέλη πέθανε αρκετά νέα, ο Αθάμαντας ξαναπαντρεύτηκε. Γυναίκα του έγινε η Ινώ, κόρη του Κάδμου, βασιλιά των Θηβών.
Με την Ινώ απέκτησε άλλα δύο παιδιά, τον Λέαρχο και το Μελικέρτη. Η Ινώ μισούσε το Φροίξο και την Έλλη και με πολλή πανουργία κατάφερε να πείσει τον άνδρα της να τα θυσιάσει αλλά ευτυχώς για τα δύο παιδιά σώθηκαν από ένα χρυσόμαλλο κριάρι το οποίο κατέβηκε από τον ουρανό και παίρνοντας τα στη ράχη του πέταξε για την Κολχίδα. Όταν ο Αθάμαντας ανακάλυψε την πανουργία της Ινώς, αποφάσισε να την εκδικηθεί σκοτώνοντας τα δύο παιδιά που είχε αποκτήσει μαζί της.

Κατάφερε να σκοτώσει το Λέαρχο, αλλά η Ινώ πρόλαβε να αρπάξει το Μελικέρτη και να τρέξει μακριά από τον Ορχομενό. Έφτασε στις Σκιρωνίδες πέτρες(Κακιά Σκάλα), κοντά στα Μέγαρα Η Ινώ είχε πανικοβληθεί τόσο πολύ και αψηφώντας το γκρεμό και τα κοφτερά απότομα βράχια πήδηξε στη θάλασσα με το παιδί της στην αγκαλιά. Η Ινώ πνίγηκε, όμως ο Μελικέρτης σώθηκε αφού ένα δελφίνι τον πήρε στη ράχη του και τον άφησε σε μια ακτή έξω από την Κόρινθο.
Ο Σίσυφος αναγνώρισε το παιδί του αδελφού του και αποφάσισε να το κρατήσει κοντά του. Για να γιορτάσει μάλιστα τη σωτηρία του ανιψιού του και να τιμήσει το θεό της θάλασσας, τον Ποσειδώνα, που δεν άφησε το Μελικέρτη να πνιγεί, θεσμοθέτησε τους αγώνες στον Ισθμό, που ονομάστηκαν Ίσθμια.

Σύμφωνα με άλλο μύθο, η Ινώ δεν πνίγηκε αλλά μεταμορφώθηκε από τον Ποσειδώνα σε μια θαλάσσια θεότητα που ονομάστηκε Λευκοθέα. Η Λευκοθέα είχε καλή ψυχή και βοηθούσε τους ναυαγούς να βγαίνουν στη στεριά. Αυτή βοήθησε και τον Οδυσσέα να σωθεί όταν είχε διαλυθεί το καράβι του πετάγοντάς του ένα λευκό μαντήλι το οποίο δεν βούλιαζε. Πάνω σε αυτό στηρίχθηκε ο Οδυσσέας μέχρι να βρεθεί στο νησί των Φαιάκων.
Από τα Ίσθμια, εκτός από τις επιγραφές των αρχαίων ιστορικών, έχουν απομείνει μερικά ερείπια του σταδίου όπου γίνονταν οι αγώνες καθώς και του ναού του Ποσειδώνα.

 ΤΕΛΟΣ