ΟΙ «ΕΛΓΙΝ» ΤΗΣ ΑΝΑΦΗΣ

ΡΩΜΑΙΚΑ ΚΕΡΜΑΤΑ ΟΙΚΩΝ ΑΝΟΧΗΣ

Είναι ένα μικρό χάλκινο ή ορειχάλκινο ρωμαϊκό στρογγυλό κέρμα που χρησίμευε  πιθανά ως μάρκα ,ίσως  για χρήση σε οίκους ανοχής και που συνήθως απεικονίζει σεξουαλικές πράξεις ή σύμβολα. Έχει διάμετρο 2 ή 2,3 εκατοστά και από την όψη περιέχει λατινική αρίθμηση από το 1 - 16 με πλήρη γραφή ,για παράδειγμα δεν γράφει   X IV αλλά X IIII.

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗ MAGNA GRECIA -ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟΙ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ

Για τις 45 προσωνυμίες της θεάς Αθηνάς

Η Αθηνά είναι η πολυσχιδέστερη θεότητα του Ελληνικού Πάνθεου, συνειλημμένη από τη θεά Μήτη, τη θεοποίηση της σοφίας κα» της νοημοσύνης γενικότερα, κατά τη συνεύρεση της με το Δία. Ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων όμως, έχοντας χρησμό πως το επόμενο παιδί της Μήτης θα γινόταν δυνατότερο από τον πατέρα του, κατάπιε τη Μήτη, κατά τη συνήθη θεϊκή συνήθεια για εξουδετέρωση κάποιου άλλου

Οταν ο Αριστοτέλης μας δίδασκε πώς να κατασκευάσουμε ένα...Αστρόπλοιο! Μια απίστευτη ιστορία συνωμοσίας!

Ο Μέγας Δάσκαλος των Ελλήνων, ο Φιλόσοφος και πολυεπιστήμονας Αριστοτέλης, είχε κρύψει στο αριστουργηματικό του έργο, ΤΟ ΟΡΓΑΝΟΝ, ένα "μυστικό" που παρα λίγο να τινάξει στον αέρα ό,τι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα ως ...Ελληνική Ιστορία!

Γράφει ο Πύρινος Λόγιος

Αυτό το άρθρο, το χρωστούσα τόσο στον εαυτό μου χρόνια ολόκληρα, πάνω απο 23 τω αριθμώ, όσο και στον αγαπημένο μου Αριστοτέλη. Είναι μια κατάθεση ψυχής, για μια ιστορία που κάποτε με συγκλόνισε βαθύτατα. Το γιατί το έγραψα σήμερα και όχι πριν, αυτό ειλικρινά δε μπορώ να το αιτιολογήσω. Ίσως γιατί βλέποντας από μακρυά τον απελπισμένο αγώνα

ΛΕΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ

Η καθηγήτρια Βυζαντινής Ιστορίας κυρία Αθηνά Κόλια-Δερμιτζάκη παρουσιάζει τον απολογισμό της δραματικής απογύμνωσης της Κωνσταντινούπολης από τους θησαυρούς της, και την καταστροφή της Πόλης από τους Σταυροφόρους το 1204.

Τα τέσσερα επιχρυσωμένα άλογα του Ιπποδρόμου της Κωνσταντινούπολης κοσμούν σήμερα μετά το πλιάτσικο την εκκλησία του Αγίου Μάρκου στη Βενετία

«...Έβλεπε κανείς όχι μόνον τις ιερές εικόνες του Χριστού να θραύονται με αξίνες και να ρίπτονται στο χώμα και τα στολίδια τους να αποσπώνται χωρίς φειδώ και προσοχή και να ρίχνονται στη φωτιά, αλλά και τα σεπτά και πανάγια σκεύη να αρπάζονται με θράσος από τους ναούς, να ρίχνονται στη φωτιά και να παρέχονται στα εχθρικά στρατεύματα ως απλός άργυρος και χρυσός».

Αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων της λεηλασίας της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1204, ο Νικήτας Χωνιάτης, ιστορικός της αλώσεως της πόλης, περιγράφει με λεπτομέρεια τις δραματικές σκηνές της απογύμνωσης της Βασιλεύουσας από τους θησαυρούς της. 

Μιλάει για όσα χάθηκαν διά

ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΙΝΑ «ΠΑΙΔΙΑ» ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ

Είναι αυτά τα παιδικά πρόσωπα, τα χαμογελαστά, που σχηματίζουν την πομπή της Θεάς η οποία τα προστατεύει από την στιγμή της γέννησής τους.

Εἶναι οἱ μικρὲς ἄρκτοι, (ὅπως τὶς ὀνόμαζαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοι)· αὐτὰ τὰ μαρμάρινα κορίτσια τοῦ 4ου π.Χ. αἰ. μὲ τὸ τρυφερὸ βλέμμα καὶ τὶς πλεξοῦδες στὰ μαλλιά. Πέφτουν ἀνάλαφρα οἱ πτυχωτοὶ χιτῶνες πάνω τους καὶ ὀρισμένα κρατοῦν ζωάκια στὰ χέρια τους. Σχηματίζουν

ΘΗΣΕΑΣ

Οι μύθοι για το Θησέα ήταν η απάντηση της "ιωνικής" Αθήνας στον άλλο σπουδαίο ήρωα του αρχαίου κόσμου, τον Ηρακλή, Ο Θησέας θεωρούνταν ιδρυτής της πόλης των Αθηνών, μια και ο ίδιος συνοίκισε τους δήμους της Αττικής σε ενιαία πόλη που ονομάστηκε Αθήνα προς τιμή της προστάτιδας του θεάς Αθηνάς. Ήταν γιος του Αιγέα και της Αίθρας και γεννήθηκε στην Τροιζήνα απ' όπου καταγόταν η μητέρα του.
Ο Αιγέας έφυγε από την Τροιζήνα πριν

Τα Ίσθμια

ΕΥΡΗΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΤΗΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΩΝ ΙΣΘΜΙΩΝ 

  Τα Ίσθμια ήταν μια από τις σπουδαιότερες αθλητικές συναντήσεις στην αρχαία Ελλάδα. Διεξάγονταν κάθε τρία χρόνια στον Ισθμό της Κορίνθου την εποχή της άνοιξης και ήταν αφιερωμένες στον Ποσειδώνα. Ο μύθος έλεγε ότι ο Ποσειδώνας βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Ήλιο για το ποιος θα έχει την κυριαρχία στην ευρύτερη περιοχή. Στην Αθήνα και στο

Σύντομη Εισαγωγή στην Αρχαία Ελληνική Αγγειογραφία

Στο βάθος του χρόνου, από την όγδοη χιλιετία έχουμε τα εξαιρετικά νεολιθικά αγγεία, η διακόσμηση των οποίων αποδίδει σχήματα που απ’ όσο μπορούμε να καταλάβουμε είναι η εικονοποιημένη κίνηση των ανθρώπων στις καθημερινές τους ασχολίες: το όργωμα με την κίνηση βουστροφηδόν, οι

Σπάρτη, 546 π.Χ.: Η Μάχη των "Πρωταθλητών"

Το 547 π.Χ., οι Σπαρτιάτες, έχοντας ήδη αποσπάσει από το Άργος την ισχυρότερη σύμμαχό του, την Τεγέα, εν συνεχεία αποσπούν τα Κύθηρα και τη νότιο Κυνουρία και, τέλος την Θυρεάτιδα, η απώλεια της οποίας θα αποτελέσει βαρύτατο οικονομικό πλήγμα για το Άργος, το οποίο κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Σπάρτης.

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ «ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΩΝ» 546 π.Χ.

546 π.Χ. Στη σύγκρουση που θα έκρινε το νέο πόλεμο, έχουμε ένα συγκλονιστικό ιστορικό γεγονός που αποδεικνύει την

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΔΑΦΝΗΣ

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΔΑΦΝΗΣ        ΨΗΦ- ΠΟΜΠΗΙΑ 

Η Δάφνη, η θυγατέρα του ποταμού Πηνειού , ήταν η πρώτη που έκανε τον Απόλλωνα να αναστενάξει από έρωτα. Γεμάτος από υπερηφάνεια , ο Θεός που μόλις είχε νικήσει το φοβερό φίδι τον Πύθωνα , βλέποντας τον Έρωτα να κραδαίνει το τόξο του , τον ρωτάει πως ένας θηλυπρεπής νεαρός σαν και αυτόν σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τα όπλα του . 

Θιγμένος από την προσβολή , ο γιος της Αφροδίτης δεν χάνει χρόνο και

Ο ΑΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΡΜΙΔΟΝΕΣ

Ο ΑΙΑΚΟΣ 

Ο Αιακός ήταν γιος του Δία και της Αίγινας, της κόρης του Ασωπού. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ήταν ένας από τους πιο τίμιους και θεοσεβούμενους ανθρώπους όλης της Ελλάδας.

Η Ήρα, για να εκδικηθεί το Δία και την Αίγινα, έστειλε στο νησί του Ασωπού τρία πελώρια φίδια. Μέσα σε μια νύχτα τα φίδια έριξαν

ΒΟΡΕΑΣ ΚΑΙ ΩΡΕΙΘΥΙΑ

Η αρπαγή της Ωρειθυίας, κόρης του Ερεχθέως, από τον Βορέα.

Ο θεός Βορέας ήταν ο θεός των ανέμων κι ειδικότερα των παγωμένων βοριάδων που φυσούσαν τον χειμώνα.

Ήταν αδερφός 3 άλλων θεών που ήταν θεοί των ανέμων, του Ζέφυρου, του Εύρου και του Νότου.

Δεν κατοικούσε με τους Ολύμπιους θεούς αλλά έμενε μόνος στο λευκό του παλάτι στην Θράκη και καθημερινά ταξίδευε πετώντας και χάριζε με την πνοή του τον άνεμο στους ανθρώπους.

Μια μέρα που ο Θεός πετούσε έξω από το ψηλό παλάτι του βασιλιά της Αθήνας, Ερεχθέα, είδε από ένα παράθυρο μια

Η ΚΟΜΗ ΤΗΣ ΒΕΡΕΝΙΚΗΣ

Ανάμεσα στη Μεγάλη Άρκτο και στον αστερισμό της Παρθένου υπάρχει ένας αστερισμός που ονομάζεται «Η κόμη (τα μαλλιά) της Βερενίκης».

Η Βερενίκη ήταν κόρη του ηγεμόνα της Κυρήνης της Αφρικής, του Μάγα. Ήταν φημισμένη για την ομορφιά της και ιδιαίτερα για τα πλούσια και μακριά μαλλιά της. Παντρεύτηκε το 246 π.Χ. τον Έλληνα βασιλιά της Αιγύπτου, τον Πτολεμαίο τον Ευεργέτη.

 Λίγο μετά το γάμο τους ο Πτολεμαίος

ΘΗΣΕΑΣ & ΠΕΙΡΙΘΟΥΣ

Ο Πειρίθους ήταν βασιλιάς των Λαπιθών, μιας γενναίας φυλής στην Θεσσαλία, ο οποίος ήταν γνωστός στην περιοχή του για την γενναιότητα του αλλά και τα σπουδαία του κατορθώματα.

Με τον καιρό όμως άρχισε να ζηλεύει τα κατορθώματα του Θησέα, του βασιλιά της Αθήνας, σε σημείο που ήθελε να τον προκαλέσει για να του αποδείξει οτι ήταν καλύτερος του.

Ο Απόλλων πλαισιώνεται από δύο ήρωες. Στα δεξιά του θεού απεικονίζεται ο Πειρίθους, ο νεαρός βασιλιάς των Λαπιθών που τελούσε τους γάμους του με τη Δηιδάμεια, ο οποίος ορμά με σηκωμένο το σπαθί του κατά του Κενταύρου Ευρυτίωνα που έχει αρπάξει τη νύφη.

Για αυτό το λόγο πήγε στην Αθήνα κι έκλεψε ένα κοπάδι βόδια του Θησέα, προκαλώντας τον σε μονομαχία.

Όταν ο Θησέας έμαθε για την πρόκληση του Πειρίθου

Ο ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ

Σύμφωνα με την παράδοση που διέσωσε ο Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος, Ο Νάρκισσος ήταν γιός του ποταμού Κηφισού και της νύμφης Λειριώπης. Όταν γεννήθηκε, ο μάντης Τειρεσίας προφήτευσε στους γονείς του ότι "το παιδί τους θα ζήσει μέχρι τα βαθιά γεράματα εκτός και αν αντικρύσει κάπου την εικόνα του εαυτού του."

Ο Νάρκισσος μεγάλωσε και έγινε

ΕΥΡΥΝΟΜΗ

Στην αρχή της δημιουργίας, η Ευρυνόμη, η θεά του Παντός, αναδύθηκε γυμνή μέσα από το Χάος, αλλά δεν βρήκε τίποτα το υλικό για να στηρίξει τα πόδια της, και έτσι διαίρεσε τη θάλασσα από τον ουρανό, χορεύοντας ολομόναχη επάνω στα κύματά του.

Χόρεψε προς το Νότο, και ο αέρας που τέθηκε σε κίνηση πίσω της, της φάνηκε σαν κάτι καινούργιο και ξεχωριστό με το οποίο θα μπορούσε να αρχίσει το έργο της δημιουργίας.

Στριφογυρίζοντας τρελά μες τον χορό της, έπιασε τον Βόρειο άνεμο, τον έτριψε ανάμεσα στα χέρια της, και ιδού! ξεπετάχτηκε το μεγάλο φίδι Οφίων.

Η Ευρυνόμη χόρεψε ακόμα πιο πολύ για να

ΑΡΤΕΜΙΣ Η ΘΕΑ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΙΟΥ

Η Άρτεμη γεννήθηκε στη Δήλο και ήταν δίδυμη αδερφή του Απόλλωνα. Πατέρας της ήταν ο Δίας και μητέρα της η Λητώ. Μάλιστα, ακόμα και ως νεογέννητο βοήθησε τη μητέρα της να ξεγεννήσει τον δίδυμο αδερφό της.

Ήταν μια όμορφη, περήφανη αλλά ταυτόχρονα ατίθαση, ορμητική, πεισματάρα και εκδικητική θεά. Αντιπροσώπευε το κυνήγι, τη φύση, τα δάση, τα αγρίμια και τη σελήνη ενώ σε κάποιες περιοχές ταυτίστηκε και με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Δεν βρισκόταν συχνά στον Όλυμπο αλλά περιφερόταν

ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ Ο μύθος του Κόρακα

Σε κάποια μικρή, ορεινή πόλη της αρχαίας Ελλάδας οι κάτοικοι αποφάσισαν κάποτε να κάνουν μια σημαντική θυσία στο θεό Απόλλωνα. Υπήρχε στην περιοχή τους ανάμεσα σε δύσβατα φαράγγια της οποίας το νερό το θεωρούσαν ιερό και το χρησιμοποιούσαν στις θυσίες. Έπρεπε λοιπόν για αυτή τη σημαντική θυσία να στείλουν κάποιον σε αυτή τη δύσκολη και ανηφορική διαδρομή για να φέρει το «ιερό» νερό.

Ξαφνικά, ακούστηκε μια

Ο Θέσπης, ο τράγος και η τραγωδία.

Ο Θέσπης ήταν τραγικός ποιητής του 6ου π.Χ. αιώνα απ' τον αττικό δήμο Ικαρία (σημερινός Διόνυσος).
Λένε πως η Ικαρία έγινε πατρίδα του από σύγχυση με τ' όνομα του Ικάριου του αμπελοκαλλιεργητή που όπως λέει ο μύθος πρωτοδέχτηκε τον Διόνυσο στην Αττική.
Ο Θέσπης ήταν ο πρώτος που παρουσίασε τραγωδία στα Μεγάλα Διονύσια (μεταξύ του 536 και 532 π.Χ.). Το σίγουρο αυτό στοιχείο δείχνει ότι μια τέτοιου είδους παράσταση είχε γίνει με τις προσπάθειες του Πεισιστράτου σαν μέρος των κρατικών πνευματικών εκδηλώσεων
 (1) στην Αθήνα.  Λένε δε, ότι το έπαθλο που του δόθηκε ήταν ένας τράγος, άρα αρχικά η λέξητραγωδία σήμαινε "τραγούδι για τον τράγο".

Στις φάσεις που προηγήθηκαν αυτών των